Fred (Frederico Antonio) Carasso werd geboren in Carignano bij Turijn, in een familie van handwerkers.

In 1922, twee weken na de machtsovername door Benito Mussolini, week Carasso uit naar Parijs, waar hij werkte als schrijnwerker.Vanwege zijn politiek activisme werd hij in 1928 Frankrijk weer uitgezet, hetgeen hem in 1933 weer overkwam in Brussel.

Zijn toevlucht vond hij uiteindelijk in Nederland, dat zijn nieuwe vaderland werd. Hij raakte bevriend met Maurits Dekker, Han Wezelaar, Leo Braat, Piet Esser en Gerrit van der Veen.

In 1933 had Carasso nog zijn eerste tentoonstelling in Brussel, zij het onder het pseudoniem Fred Deltor. Naast tekeningen, fotocollages, liet hij ook vier kleine beelden zien.

In Amsterdam kon hij zich pas als beeldhouwer ontplooien en werd hij opgenomen in de kring der Amsterdamse beeldhouwers. In 1938 exposeerde Carasso voor het eerst in Nederland.

In 1956 werd hij benoemd tot hoogleraar in de beeldhouwkunst aan de Jan van Eyck Academie in Maastricht als opvolger van Oscar Jespers.

Carasso vervaardigde in Rotterdam het 46 meter hoge Nationaal Monument voor de Koopvaardij, ter nagedachtenis aan de 3.500 burgerslachtoffers op zee tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Beeldhouwers als Medardo Rosso en Bourdelle hadden invloed op zijn stijl. Bij de introductie van de internationale, moderne beeldhouwkunst in Nederland - de Italiaanse in het bijzonder - speelde hij een belangrijke rol als organisator en publicist.